کاربرد مدل برنامه‌ریزی خطی چند شاخصه فازی در تعیین الگوی بهینه کشت ارقام برنج در شالیزارهای بابلسر

در این نوشتار به شاخص‌های کمی و کیفی مهم و پایه‌ای در تعیین الگوی کشت ارقام برنج خزر، بینام و طارم و  10 شاخص از سنجه‌های مهم دیگر در زراعت برنج توجه شده است.  برای این منظور از نظر و تجربه کشاورزان و خبرگان این بخش استفاده شده است.  این شاخص‌ها از راه فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی و با بهره‌گیری از مدل تحلیل توسعه‌ای چانگ که در آن اعداد مورد استفاده مثلثی فازی هستند، وزن‌دار شدند. وزن‌های اولویت‌بندی شده، در مدل برنامه‌ریزی خطی  به کار گرفته شد و بهترین الگوی کشت در شالیزارهای شهرستان بابلسر در سال زراعی1390 به دست آمد. در این مدل محدودیت‌های اصلی کشاورزان شامل (زمین، آب، سرمایه، نیروی‌کار، کودهای شیمیایی، تراکتور و سموم دفع آفات گیاهی) در نظر گرفته شد و الگوی بهینه کشت به دست آمد. بنا بر نتایج به دست آمده از تحقیق الگوی کشت بهینه شهرستان بابلسر با استفاده از مدل برنامه‌ریزی خطی معمولی، کشت برنج بینام (10200 هکتار) و  طارم (4200 هکتار) را نشان می‌دهد، این در حالی است که نتایج مدل ترکیب تحلیل سلسله مراتبی فازی و  برنامه‌ریزی خطی، به واحدهای زراعی شهرستان بابلسر بر پایه وضعیت موجود افزون بر برنج طارم، به جای برنج بینام کشت برنج خزر را به میزان 10200 هکتار پیشنهاد می‌کند، که دارای سوددهی بالاتری است.